ΤΟ DNA ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.
Τελικά εξελίσσεται και ως βάση ολόκληρης τεχνολογίας η οποία τα τελευταία χρόνια μπήκε με βία σε όλους τους επιστημονικούς κλάδους.
Το DNA σε ότι αφορά τον άνθρωπο είναι κωδικοποιημένο να μεταδοθεί (αναπαραγωγή) μόνο κατά 3%.
Δηλαδή οι στοιχειώδεις πρωτεΐνες που δημιουργούν τα γονίδια του DNA είναι μεταβιβάσιμες μόνο κατά 3%.
Το υπόλοιπο 97% παραμένει αδρανές και αδρανές μεταφέρεται από γενιά σε γενιά (Junk DNA). Εύλογα λοιπόν έρχεται η απορία προς τι η φύση χρησιμοποιεί τον άνθρωπο ή και τα άλλα ζώα σαν «ξενιστές» αυτού του άχρηστου DNA.
Με σιγουριά δεν χρησιμοποιείται σαν «ανταλλακτικό» για την δημιουργία νέων κομματιών ελλιπών γονιδίων ή για σύνθεση νέων λειτουργιών.
Βρίσκεται απλά «εκεί» και περιμένει κάποια ενεργοποίηση προφανώς από εξωτερικούς παράγοντες στο μέλλον. Εξελικτικούς παράγοντες που θα αλλάζουν την γονιδιακή και γενετική μας δομή για να προκύψει κάτι νέο.
Γνωρίζουμε από την επιγενετική ότι οι εξωτερικοί παράγοντες επηρεάζουν και φέρνουν γονιδιακές μεταβολές όχι όμως και του «Junk DNA».
Φαίνεται λοιπόν ότι κουβαλάμε μέσα μας σε γονιδιακή μορφή έναν «ωρολογιακό μηχανισμό» έτοιμο να ενεργοποιηθεί με άγνωστες διαδικασίες σε εμάς και άγνωστες εξελίξεις στο μέλλον.
Το ερώτημα είναι αν αυτό φέρνει φόβο ή ελπίδα.
