Η γαλλική νευρολογική σχολή, πριν από δυο αιώνες περίπου, έφερε τον όρο «déjà vu » και το χαρακτηριστικό του σαν ένα σύμπτωμα επιληπτικών καταστάσεων στην διεθνή βιβλιογραφία.

Όταν έχουμε μια επιληπτική κρίση ή απλό επεισόδιο σημαίνει ότι έχουμε και μια διαταραχή, ενδοεγκεφαλικά, κάποιου νευρωνικού τόξου .

Χαρά, λύπη, ευχαρίστηση, κατάθλιψη, φόβος, τρόμος, αγωνία, ένταση, πόνος, διέγερση κ.τ.λ. είναι συναισθήματα της καθημερινότητας.

Πρόκειται για την πιο δύσκολη μορφή κρίσεων.

Από την εμπειρία που έχουμε στη Βιονευρολογική συνηθίζουμε να προτιμούμε την έκφραση επιληπτικού επεισοδίου αντί της διάγνωσης της επιληψίας, που πολλές φορές ίσως και άδικα δίνει ένα στίγμα στον ασθενή.

Οι στερεοτυπίες είναι επαναλαμβανόμενες κινήσεις ή φράσεις ή συνδυασμός και των δυο με πλήρη αδυναμία του ατόμου να επιβληθεί σε αυτές.

Στη Βιονευρολογική υπάρχει μια πείρα περίπου σαράντα ετών, σε ότι αφορά μελέτη και κλινική εξέταση των επιληπτικών καταστάσεων ή κρίσεων.

Αποτελούν συνηθισμένες ακούσιες κινήσεις που συνοδεύουν επιληπτικές κρίσεις του κροταφικού λοβού ή προηγούνται των επιληπτικών κρίσεων.

Οι σπλαχνικές διαταραχές σε επιληπτικά σύνδρομα , τακτικότατα, είναι προβλήματα της παθολογίας και των εξωτερικών ιατρείων των εφημερεύων νοσοκομείων.

Κάθε είδους ,ψυχική ή σωματική, στέρηση και κυρίως η δεύτερη προκαλεί μια αναταραχή στον εγκέφαλο .

Αρχη