Από συστηματικές έρευνες που έχουμε κάνει στη Βιονευρολογική, στην προκειμένη περίπτωση, σαν «απλό» χαρακτηρίζουμε το παιδί που είναι σε μια κατηγορία περίπου 40% με 50% με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του.

Είναι μερικοί άνθρωποι που στην κυριολεξία «ρουφάνε» την καθημερινότητα και τις γνώσεις που προσφέρει το περιβάλλον.

Αναμφίβολα, όπως διαπιστώνουμε και καθημερινά εδώ στη Βιονευρολογική, η εξέταση ενός ατόμου έχει δυο βασικούς τομείς έρευνας ˙τις φυσικές λειτουργίες του ατόμου και το εξωτερικό του περιβάλλον.

Τα γονίδια σίγουρα παίζουν έναν πρωτεύοντα ρόλο, τόσο στη σωματική όσο και στην πνευματική επάρκεια του ατόμου.

Βάζοντας κάποιον να διηγηθεί τη ζωή του στα «πάνω και στα κάτω», μπορεί εύκολα να εντοπιστεί το εύρος των ιδιοτήτων του χαρακτήρα του, αλλά ακόμη και τυχόν γονιδιακές διαταραχές που έχουν συμβεί μέσω στοιχείων, που προκύπτουν από τη διήγηση αυτή.

Τα κύτταρα του εγκεφάλου τόσο από τη δομή τους, τη λειτουργία τους και τη μεταξύ τους επικοινωνία δημιουργούν την ανάπτυξη του χαρακτήρα του εγκεφάλου.

Οι ασταθείς, συναισθηματικά, άνθρωποι ίσχυαν στον παρελθόν ως «ευαίσθητοι», συναισθηματικά, χαρακτήρες με καλλιτεχνικές τάσεις και με χαρακτηριστικό αποφυγής της κόπωσης ή σκληρών εργασιών.

Έχει βρεθεί, και είναι γνωστή και σε μας εδώ στη Βιονευρολογική, ότι υπάρχει μια σχέση μεταξύ ποσότητας σεροτονίνης και εμφάνιση του φόβου σε ένα άτομο.

Πρόκειται, κατά κύριο λόγο, για ένα παιδικό χαρακτήρα που κρύβει μια προσωπικότητα γεμάτη διστακτικότητα και δυσκολία προσαρμογής.

Στη Βιονευρολογική, μελετώντας τους χαρακτήρες τόσο των ασθενών όσο και των συγγενών που μας επισκέπτονται για ιατρική συμβουλή, βλέπουμε ότι σε νεαρές ηλικίες αυξάνεται όλο και περισσότερο και πιο εντατικά η μορφή του χαρακτηριζόμενου «άστατου» αφερέγγυου χαρακτήρα .

Αρχη