Από έρευνες της Βιονευρολογικής, καθώς επίσης από γνώσεις άλλων παρόμοιων διεξοδικών αναλύσεων, φαίνεται ότι υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ γενετικών διαταραχών και της «εθνικής» αρρώστιας της κατάθλιψης.

H αίσθηση της περιστροφής , αυτό που κυρίως χαρακτηρίζουν οι ασθενείς σαν ίλιγγο εδώ στη Βιονευρολογική, είναι αποτέλεσμα μιας βλάβης του λαβυρίνθου και συγκεκριμένα των αιθουσαίων νεύρων και των κεντρικών συνδέσεων που έχει με τον εγκέφαλο.

Η ημικρανία, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, είναι ένα εγκεφαλικό σύμπτωμα που ανταποκρίνεται κυρίως σε μια αγγειακή δυσλειτουργία του εγκεφάλου , με κύριο χαρακτηριστικό τον πόνο μιας ορισμένης εγκεφαλικής περιοχής ή οργάνου και σαν αποτέλεσμα την ένταση αυτή να την επαναλαμβάνει συνεχώς.

Η διάρροια, ως γνωστόν, είναι αποτέλεσμα κυρίως τροφικών δηλητηριάσεων, οι οποίες προκαλούνται από τοξικούς παράγοντες στον οργανισμό με τροφή , νερό και φτάνουν στο γαστρεντερικό σωλήνα.

Είναι γεγονός ότι πάρα πολλά ,κυρίως νέα άτομα, μπορούν να επωφεληθούν από την παρουσία, μέσα στον οργανισμό τους, του μεγαλοκυτταροϊού, γιατί κατά αυτό τον τρόπο έχουμε έναν «πρώιμο» εμβολιασμό και μια τάση για αυτοΐαση σε νέα μικρόβια ή ιούς που εισέρχονται μέσα.

Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης έχει αποδειχτεί πλέον ότι δημιουργείται από μια λοίμωξη λόγω ερπητοϊού .

Συγκεκριμένα, για να επιτευχθεί η ισορροπία πρέπει να δέχεται ο εγκέφαλος από την περιφέρεια, δηλαδή από τα άκρα, κάποια ερεθίσματα τα οποία να τον εξυπηρετούν, σε ότι αφορά τη θέση του σώματος, του βαδίσματος και γενικά τη στάση του κορμιού.

Πρόκειται για μια διαταραχή, μεταξύ δυο ατόμων ή και περισσότερων, που έχει το χαρακτηριστικό της παρουσίας παρόμοιων ψυχωσικών συμπτωμάτων .

Αποτελούσε πάντοτε για όλους τους νευρολόγους και νευροεπιστήμονες ένα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον πεδίο, η διαφορετικότητα που παρουσιάζει κάθε άτομο από ένα άλλο και κυρίως εκείνο που είναι το θεμελιώδες ερώτημα είναι πώς μια κατάσταση στρες με την ίδια ένταση κάνει το ένα άτομο να καταρρεύσει φυσικά, ενώ το άλλο μπορεί να συνεχίσει την ίδια του τη ζωή και με βελτίωση για πολλά χρόνια.

Είναι λογικό για κάποιον, ο οποίος έχει γνώσεις γενικής ιατρικής και απλής σκέψης, ότι η αντιϋπερτασική αγωγή στην περίπτωση ενός ανευρύσματος μειώνει τον κίνδυνο της ρήξης του και ως εκ τούτου πρέπει να εφαρμόζεται άμεσα.

Αρχη