Κυρίως σε ψυχιατρικούς ασθενείς, αλλά και σε αυτούς που πάσχουν από χρόνιες νευροφυσιολογικές παθήσεις π.χ. σκλήρυνση κατά πλάκας, πάρκινσον κ.τ.λ., έχουμε δει τακτικά εδώ στην Βιονευρολογική το φαινόμενο, το ήδη γνωστό, της μετάδοσης των συναισθημάτων.

Νευρωτικές ακραίες καταστάσεις, ψυχιατρικές διαταραχές του σχιζοφρενικού τύπου, καθώς επίσης και μείωση της μνήμης, όπως έδειξαν οι νέες απεικονιστικές έρευνες που έχουν γίνει στην Γερμανία, αλλά και από παρατηρήσεις που έχουμε κάνει εμείς μετά από μακροχρόνιες καταγραφές και αναλύσεις στην Βιονευρολογική, αποδεικνύουν ότι πολλές φορές είναι μια εγκεφαλική αλλοίωση υπεύθυνη για αυτή την κατάσταση.

Η ολανζαπίνη είναι ένα φάρμακο που ακριβώς βρίσκεται σε συνεχής σχέση, από ότι βλέπουμε και στις έρευνες που κάνουμε στην Βιονευρολογική, με την ρύθμιση της συγκέντρωσης του γλουταμινικού οξέος στον εγκέφαλο.

Μερικές περιπτώσεις από το αρχείο της Βιονευρολογικής, επιβεβαιώνουν τα αποτελέσματα αυτά που έγιναν γνωστά από Γερμανικές κλινικές, που εξέτασαν το ουραιμικό αιμολυτικό σύνδρομο και την γενικευμένη νεφρική ανεπάρκεια, ύστερα από λοίμωξη από E.C..

Μια μεγάλη έρευνα της Αμερικάνικης Γηριατρικής Εταιρείας παρουσίασε μεγάλο σκεπτικισμό, σε ότι αφορά φαρμακευτική αγωγή στους ηλικιωμένους.

Μέχρι στιγμής η μόνη σιγουριά που, εν μέρει, παρέχεται στη πρόωρη διάγνωση στη νόσο του Alzheimer, είναι η χρησιμοποίηση του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.

Η αυτοβιογραφική μνήμη είναι ουσιώδης για την καθημερινή πράξη.

Η νόσος του Αλτσχάϊμερ, ως γνωστόν, δεν μπορεί να διαγνωστεί, παρά μόνο σαν κλινική υποψία.

Πρόκειται για ένα σύνδρομο, που συνήθως συμβαδίζει με την προοδευτική εστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια και δημιουργείται κλινικά, μετά από διαταραχή απομυελινωτικού τύπου σε κάποιες περιοχές του κροταφικού λοβού.

Αν και πρόκειται για μια σχετικά σπάνια εκδήλωση, νοσολογικής κατάστασης, αρκετές φορές την έχουμε βρει σε ασθενείς της Βιονευρολογικής.

Αρχη