Ένα από τα μεγάλα προβλήματα σε ασθενείς με χρόνια κατάκλιση λόγω νευρολογικής πάθησης, από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, είναι η δημιουργία λεμφοιδήματος και κατά προέκταση μιας υπερπλαστικής ίνωσης.

Το κεντρικό νευρικό σύστημα στις περισσότερες παθήσεις του, όπως βλέπουμε στη Βιονευρολογική, συνοδεύεται από παρέσεις, μονομερείς ή γενικευμένες.

H λέμφος, που ανήκει στα υγρά του σώματος, κυκλοφορεί στο λεμφικό δένδρο του σώματος ή έχει μια κεντρομόλο φορά (από την περιφέρεια προς τον εγκέφαλο), η οποία είναι καταλυτική για ορισμένες παθήσεις.

Η κνίδωση σαν επεισόδιο με ένα ερύθημα του δέρματος δεν αποτελεί αντικείμενο μόνο δερματολογικής ερεύνης, αλλα είναι και ένα τακτικό επιφαινόμενο, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική πολλών ψυχιατρικών νοσημάτων.

Βέβαια, είναι πλεονασμός το να λέμε κνίδωση μετά από στρες, διότι δεν υπάρχει κνίδωση χωρίς στρες.

Στη Βιονευρολογική έχουμε εντοπίσει αρκετές φορές το συνδυασμό θυρεοειδικής διαταραχής με αλλεργική κνίδωση σε νευροψυχιατρικά νοσήματα.

Το λεμφοίδημα είναι ένα οίδημα κάπου εντός του λεμφικού συστήματος που περιέχει ένα μείγμα λέμφου συν κάποια άλλα υγρά.

Ο σύγχρονος, πολύ στρεσογόνος, τρόπος ζωής έχει φέρει μια αύξηση των αλλεργιών, οι οποίες όπως βλέπουμε τακτικά και σε ασθενείς της Βιονευρολογικής συμβαδίζουν με έντονα φαινόμενα κνίδωσης.

Η συνεχής ρίψη κρύου νερού πάνω στο σώμα ή πολύωρη κολύμβηση σε παγωμένα νερά, σχεδόν πάντα προκαλεί μικρού ή μεγάλου βαθμού κνιδωτικές αντιδράσεις με χαρακτηριστικά πομφικά ερυθήματα.

Η κνίδωση δεν έχει ένα σαφές και κλινικά περιορισμένο αίτιο.

Αρχη