Kountouris.gr

Με την ηλικία ο οφθαλμός προσαρμόζεται, έτσι ώστε να εστιάζει το φως στο κατάλληλο σημείο, προκειμένου να βλέπει σωστά.

Η διαλείπουσα χωλότητα , δηλαδή, η ξαφνική αδυναμία βάδισης μετά από επιβάρυνση είναι ένα κλινικά και διαγνωστικά δύσκολο σύνδρομο.

Η διαρκής θλίψη είναι ένα αβάσταχτο βάσανο.

Είναι κάποια ανευρύσματα , με χαρακτηριστική συμπτωματολογία, τα οποία πρέπει να αντιμετωπίζονται στην κυριολεξία άμεσα, διότι τα χρονικά περιθώρια που αφήνουν, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι ελάχιστα.

Υπάρχει κάτι περίεργο, το οποίο πρέπει να προσέχουμε και να το λαμβάνουμε υπόψη μας, ιδιαίτερα τώρα που, όπως ο κόσμος έχει γίνει πιο «μεικτός» και η καθημερινότητα πιο ποικίλη, δεν είναι λίγοι αυτοί που μεγαλώνουν σε δίγλωσσo περιβάλλον ή μιλάνε άπταιστα δεύτερη ή και τρίτη ή και περισσότερες γλώσσες.

Έχει παρατηρηθεί σε υπερκινητικά παιδιά με διάσπαση προσοχής, όταν δε διαγιγνώσκεται το πρόβλημα έγκαιρα, να εμφανίζεται κατά την εφηβεία και την ενηλικίωση μια διπολική διαταραχή, κυρίως με τη μορφή μανίας .

Στη Βιονευρολογική έχουμε παρατηρήσει ότι όταν εμφανίζεται μια αυτοάνοση ασθένεια π.χ. ερυθηματώδης λύκος , σκλήρυνση κατά πλάκας, τόσο στον ίδιο ασθενή υπάρχουν ενδείξεις και άλλων αυτοάνοσων νοσηρών διαταραχών, αλλά και στο περιβάλλον του εμφανίζονται αυτοάνοσα νοσήματα με μεγαλύτερη συχνότητα παρά στον υγιή πληθυσμό.

Πολλά ασφαλιστικά ταμεία, ασφαλιστικοί οργανισμοί, αλλά και ιδιαίτερα πολλοί ασθενείς και άνθρωποι του ιατρικού κόσμου θεωρούν ότι εφόσον ένας γιατρός έχει την εκπαίδευση του νευρολόγου ψυχίατρου είναι ταυτόχρονα ίδιος με έναν άλλο που κατέχει τα τυπικά αυτά προσόντα.

Περιγεννητικές βλάβες θεωρούνται αυτές που παρουσιάζονται γύρω από τον τοκετό ή εξαιτίας ιατρικών χειρισμών ή επιπλοκών ή άλλων τυχαίων καταστάσεων.

O μάχιμος κλινικός νευρολόγος βρίσκεται τακτικά ανάμεσα στο επικίνδυνο δίπολο ενός ανευρύσματος και μιας ισχαιμικής επιπλοκής.