Ολα, όπως πάντα, ξεκίνησαν στην Αμερική.  Ονομάστηκαν νεοφιλελευθερισμός και νεοπραγματισμός. Η αποτυχία και των δύο ξανάεφερε την κρατική παρέμβαση και ξανάρχισε η θλίψη από την αρχή.

Το κράτος στην Αμερική επόπτευε τις τράπεζες κολοσσούς, που έδιναν τα οικιστικά δάνεια που «σκάσανε» και εξαπλώθηκε η οικονομική θύελλα. Άρα, οι διαχειριστές των κρατικών τραπεζών αυτών και οι δημόσιοι λειτουργοί που τα ήλεγχαν, απέτυχαν.

Το δε Κογκρέσο, η κορυφή της πυραμίδας της δύναμης στην Αμερική, αλλά και σε όλο τον κόσμο, πατρονάριζε αυτή την κατάσταση και την ενίσχυε μέχρι σήμερα. Βέβαια, όλος αυτός ο κυκεώνας δεν έγινε σε μία ασύδοτη και ασυνάρτητη αγορά. Σε κάθε βήμα υπήρχαν κρατικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί, που έδειξαν ανεπάρκεια.

Ανεπάρκεια έδειξαν και οι ευρωπαϊκοί κρατικοί μηχανισμοί, όταν η κρίση πέρασε στη «γηραιά» ήπειρο. Σε καμία περίπτωση όλοι αυτοί οι φωτισμένοι μεγαλοϋπάλληλοι δεν άφησαν την αγορά να ενεργήσει αυτόβουλα και αυτορρυθμιστικά.

Με τον τρόπο αυτό ανίκανοι κρατικοί λειτουργοί σε όλη την Ευρώπη επιτείνουν την κρίση σε βαθμό ανεπίτρεπτο και διαλύουν τις ελπίδες για ένα «υγιές» αύριο, π.χ. αυτό που έκανε και κάνει ο Άγγλος πρωθυπουργός με τις παροχές που δεν γνωρίζει κανείς το τέλος τους είναι σαν να «αδειάζει» το νοσοκομείο από νοσοκόμες με μόνη ελπίδα ότι όταν θα έλθουν τα χειρότερα να βρουν στη θέση του κάποιον άλλον, που θα του ζητηθούν οι ευθύνες.

Φωτογραφία: Carlos Porto

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.

Αρχη