Με την δικαστική διαδικασία να βρίσκεται σε εξέλιξη, η επιλογή των δημοτικών αρχών της αμερικάνικης μεγαλούπολης του Ντιτρόιτ να πτωχεύσει, έχει προκαλέσει πολλές και αντικρουόμενες συζητήσεις παγκοσμίως. Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα 28 δήμαρχοι υπέβαλλαν την ταυτόχρονη παραίτησή τους, γιατί οι δήμοι τους βρίσκονται περίπου στην ίδια θέση της αναγκαστικής στάσης πληρωμών. Το ερώτημα που τίθεται σε κοινωνικό επίπεδο, ανεξάρτητα από τα δικαστικά και οικονομικά δεδομένα, είναι τι ακριβώς σημαίνει η πτώχευση ενός δήμου.
Προφανώς εκτός από την μη εξυπηρέτηση των δανείων σημαίνει και την παύση των κοινωνικών υπηρεσιών όπως και την κατάρρευση των δομών αλληλεγγύης και στήριξης που λειτουργούν. Στο πλαίσιο αυτό η πτώχευση είναι κοινωνικά επιζήμια. Αντίθετα, ενδιαφέρον θα είχε μια πολιτική επιλεκτικής άρνηση πληρωμών, η οποία θα απευθύνεται μόνο προς τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, δηλαδή τις Τράπεζες. Και αν ρωτήσει κανείς, μα τότε πως θα πληρωθούν οι κοινωνικές υπηρεσίες, η απάντηση ενδεχομένως να είναι μέσω της εναλλακτικής οικονομίας, των τραπεζών αλληλεγγύης και των εναλλακτικών νομισμάτων. Κι αν αυτό ακούγεται ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας, τότε θα μπορούσαμε να παραπέμψουμε στις γειτονιές του Βόλου, που έχουν αντικαταστήσει το ευρώ με το εναλλακτικό νόμισμα ΤΕΜ. Θα επανέλθουμε στο θέμα γιατί παρουσιάζει ενδιαφέρον…
