Στην Βιονευρολογική έχουμε παρατηρήσει ότι πάρα πολύ τακτικά εμφανίζονται δυο ενοχλήματα μαζί, τα οποία φαινομενικά δεν έχουν και μεγάλη σχέση μεταξύ τους. Πρόκειται για διαταραχές της μνήμης με παράλληλη πτώση της ακοής στο ένα αυτί.

Από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, σε καθημερινή βάση αυτό που βλέπουμε σε όλα σχεδόν τα νευροψυχιατρικά νοσήματα, είναι η κακή διαχείριση του καθημερινού στρες από τον άρρωστο.

Η διαβητική πολυνευροπάθεια είναι το «πρώτο» σύμπτωμα της εμφάνισης μιας χρόνιας παχυσαρκίας διαβήτη τύπου 2 ή ακόμη και μιας ερχόμενης εγκεφαλοπάθειας.

Σε μοριακό, στην κυριολεξία, επίπεδο, όπως δείχνουν οι μοντέρνες εξετάσεις, οι οποίες κατά καιρούς φτάνουν και στην Βιονευρολογική, μπορεί πλέον να νοθευτεί μια διαταραχή, η οποία μπορεί να προκαλέσει την εκάστοτε σοβαρή νόσο.

Παρακολουθώντας χρόνια στην Βιονευρολογική, τις διάφορες «εκφράσεις» νοσολογικών καταστάσεων, βλέπουμε ότι όλο και πιο τακτικά πίσω από αυτές, κρύβονται διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος.

Η άμυνα του οργανισμού, δηλαδή το ανοσοποιητικό σύστημα, έχει τις σταθερές του εκφράσεις λειτουργίας, οι οποίες είναι γνωστές αλλά αυτές μπορούν να ποικίλουν μεταξύ τους σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό.

Υπήρχε πάντοτε μια απορία και ιδιαίτερα για μας στην Βιονευρολογική, που ασχολούμαστε εδώ και χρόνια με τα αυτοάνοσα, πώς είναι δυνατόν νευρολογικές ασθένειες της ίδιας «κοπής» να έχουν την ίδια συμπτωματολογία με διαφορετική ένταση, σειρά ή έκταση.

Συνήθως για τις διάφορες νευρολογικές ασθένειες που μπορούν να έχουν μια παθολογική καρκινογόνα βάση, χρησιμοποιούμε την έρευνα των γονιδίων «κλειδιών».

Για την εποχή μας ίσως πρόκειται για μια διαγνωστική υπερβολή, όμως υπάρχει.

Με την σύγχρονη μοριακή Βιολογία και έρευνα είναι πλέον δυνατό να έχουμε έναν καθρέπτη της κίνησης των γονιδίων σε ορισμένες νευρολογικές αρρώστιες.

Αρχη