ΌΤΑΝ ΠΑΥΟΥΜΕ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΚΟΙΝΟΤΥΠΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΝΟΜΑΣΤΕ, ΟΣΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΈΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ, ΣΤΗΝ ΈΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΚΥΤΤΑΡΟΥ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.
Τα σύγχρονα τεχνικά μέσα που έχει στην διάθεση του πλέον ο κάθε επιστήμονας, αποδεικνύουν το «αυτονόητο» της καθημερινότητας.
Μέσα στον πυρήνα του κυττάρου όλα γίνονται «άνω-κάτω».
Είναι καθαρά θέμα τάξης, ποιά διάσταση θα πάρει η τάξη των στοιχείων των ενδοπυρηνικών χρωμοσωμάτων, ακόμα και των γονιδίων και που θα βρεθεί και πώς θα αλληλοεπηρεαστεί μεταξύ τους.
Βλέπουμε δηλαδή, μια κυτταρική «αναρχία» με μια ποικίλη αρχιτεκτονική που σε κάθε στιγμή αλλάζει τη διάταξη της και δημιουργεί νέα δεδομένα κυτταρικής «εμφάνισης» και ζωής.
Υπάρχει μια τρομερή ομοιότητα και παράλληλη «εκδήλωση» κοινωνικότητας, όπως με την καθημερινότητα των ανθρώπων.
Μπορεί κάνεις να πει ότι παραλληλίζοντας τα ίδια τα γεγονότα, πως η καθημερινότητα είναι απόρροια αυτής της ,μονίμου, κυτταρικής ανακατάταξης, που συμβαίνει ανά πάσα στιγμή και διαφοροποιεί το μελλοντικό τρόπο ζωής.
Οι έρευνες της μοριακής βιολογίας τείνουν στο γεγονός να αποδείξουν ότι οι άνθρωποι δεν διαμορφώνουν την καθημερινότητα μόνοι τους και ανάλογα με τις συνθήκες, αλλά την κουβαλούν από την κυτταρική τους προέλευση.
