ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ EINAI H ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΖΕΡΑΡ ΝΤΕΠΑΡΝΤΙΕ, ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΓΑΛΛΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ, ΠΟΥ «ΖΗΤΗΣΕ» ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΡΩΣΙΑ.
Από ψυχιατρικής άποψη είναι άξιο μελέτης αυτό το φαινόμενο, διότι δεν είναι μόνο πρωτοφανές, αλλά ταυτόχρονα όχι και ιδιαίτερα συχνό. Είναι λίγο σπάνιο, αλλά μεταξύ των χωρών υπάρχει μια τέτοια «αλληλοεξάρτηση» . Από παλιά οι Ρώσοι είχαν μια ιδιαίτερη αντίληψη για το γαλλικό τρόπο ζωής, σκέψης και διανόησης. Έτσι λοιπόν, από πολύ παλιά, από την εποχή του Ντοστογιέφσκι, υπήρχε η τάση της πρόκλησης Γάλλων διανοούμενων στη μεγάλη τότε Ρωσία, όπου ταυτόχρονα με την υποδοχή τους και την αναγνώριση τους, είχαν και κάποια προσωπικά οφέλη. Έτσι λοιπόν, και στην περίπτωση του μεγάλου Γάλλου ηθοποιού, που τίποτα από την κίνηση του αυτή δεν αποδυναμώνει τη λάμψη του, υπάρχει και ένα οικονομικό υπόβαθρο. Ας υποθέσουμε ότι από τη στιγμή που απελευθερώνεται από τους γαλλικούς φόρους, ταυτόχρονα με το ρωσικό διαβατήριο, δέχεται και εκεί κάποιες υπερπροσφορές, οι οποίες ισοδυναμούν στην πλάστιγγα τα οφέλη που χάνει από την αποκήρυξη της γαλλικής του υπηκοότητας. Είναι ένα εξαιρετικά λεπτό φαινόμενο «δούναι λαβείν», που αξίζει κανείς να το παρατηρεί για να μη χάνει την επαφή του, σε ότι ονομάζεται ψυχικό υπόβαθρο του καλλιτεχνικού και πολιτικού κόσμου στις μέρες μας. Ας ελπίσουμε όπως κάθε άλλη διπολική πράξη, έτσι και αυτή θα φέρει κάτι καλό, όχι μόνο στους μετέχοντες στην πράξη, αλλά γύρω και σε μας τους θιασώτες ή και θεατές αυτής της μελλοντικής συνεργασίας που να έχει ιδιαίτερα μεγάλο καλλιτεχνικό όφελος.
