Στους σύγχρονους ρυθμούς ζωής, πολλές φορές εκτιμούμε πως το να μην κάνουμε τίποτα αποτελεί χάσιμο χρόνου, ραθυμία, παθητικότητα για τα πράγματα. Είναι όμως πράγματι έτσι; Μπορεί ο άνθρωπος να αφιερώνει όλη του την ζωή σε «εποικοδομητικές» ή επικερδείς δραστηριότητες και ποιες είναι τελικά αυτές; Σε διαφορετική γραμμή από τα σημεία των μοντέρνων καιρών μια σειρά από φιλόσοφοι, άνθρωποι της σκέψης, διανοητές υπογραμμίζουν ότι ο άνθρωπος έχει από την φύση του «ροπή στην σαχλαμάρα»! Ας μην μας ξενίζει ο όρος, άλλωστε η ελληνική γλώσσα ενσωματώνει αυτή την θέση. Η λέξη διασκέδαση προέρχεται από το αρχαίο ρήμα «σκεδάννυμι» που σημαίνει διαλύομαι. Με άλλα λόγια η διασκέδαση δεν είναι παρά η διάλυση του προγραμματισμένου, η τεμπελιά, η σαχλαμάρα.
Η ψυχιατρική επιστήμη συγκλίνει στην παραπάνω άποψη, καθώς ο άνθρωπος αποτελεί για εκείνη το άθροισμα σημαντικών και ασήμαντων στιγμών. Ο ανθρώπινος χαρακτήρας δομείται στην βάση των ερεθισμάτων, πολλά από τα οποία το ίδιο το άτομο δεν αξιολογεί ως σημαντικά και έχει την τάση να τα διαγράφει από την μνήμη του. Με άλλα λόγια ο χρόνος δεν χάνεται ποτέ και όσο σημαντική είναι η παραγωγική αξιοποίησή του, άλλο τόσο σημαντικό είναι να μπορεί κανείς να τον σκορπά για την ευχαρίστησή του.
