Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΧΩΡΑ, ΜΙΚΡΗ ΜΕΝ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ, ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΎΠΑΡΞΗ, ΈΧΕΙ ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΔΙΑΚΟΣΙΩΝ ΕΤΩΝ.
Σε αυτό το σημείο όμως πρέπει να τονίσουμε ότι είναι πολύ γηραιότερη των πολιτικών εξελίξεων στην Κίνα που άρχισαν το σαράντα οχτώ, με την πορεία του Μάο και έφτασαν στην σημερινή κατάσταση.
Αυτό που χαρακτηρίζει και τις δύο χώρες, σε ότι αφορά την διακυβέρνηση, είναι ένα κοινό μοιραίο σημείο.
Και στις δυο χώρες, πρώην κουμουνιστές και μάλιστα του σκληρού πυρήνα, έχουν καταλάβει ουσιαστικές θέσεις διαχείρισης της πολιτικής οικονομίας των τελευταίων χρόνων και στις δυο χώρες ,ομολογουμένως, πολλές φορές με μεγάλη επιτυχία.
Δηλαδή, βλέπουμε από τις πολιτικές ομάδες των αριστερών προοδευτικών δυνάμεων να ξεπηδούν τα πρόσωπα εκείνα με τις διαχειριστικές ικανότητες, προκειμένου να σώσουν την καπιταλιστική λογική που επέβαλε η δύση.
Μέχρι σε αυτό το σημείο μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι πρόκειται για μια «ατομική» σύμπτωση, που τυχαία συμβαίνει να έχει και μια γεωγραφική, παρόμοια, αν και η Ελλάδα βρίσκεται πολύ μακριά από την Κίνα, ή η Κίνα από την Ελλάδα, για να αποτελέσει η μια παράδειγμα για την άλλη.
Παρόλα αυτά, πρέπει με το δίδαγμα αυτό να αντλήσουμε το συμπέρασμα ότι μάλλον υπάρχει μια γενίκευση, και να εκφράσουμε την απορία πως γίνεται αυτή η γενίκευση να φέρει αυτή την αλλαγή της πόλωσης.
Άρα ο άνθρωπος, που κρύβεται πίσω από αυτά, θέλει κάτι που πρέπει να το έχει προκειμένου να επιβεβαιωθεί και αυτό είναι η αξία της δύναμης και της διαχείρισης της για περισσότερη από αυτή.
