ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΆΣΧΗΜΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΟ 1930, ΌΠΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΥΠΗΡΧΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, ΉΡΘΕ ΜΕΤΑ Ο «ΧΡΥΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ» ΤΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ.
Επρόκειτο για την εποχή της καινοτομίας, όπου η καινοτομία επεκτάθηκε σε προϊόντα, διαδικασίες παραγωγής και θεσμούς. Έτσι λοιπόν, ακολούθησε μια γιγάντια εποχή καινοτομίας και ταυτόχρονα συσσώρευσης για ορισμένες κοινωνικές ομάδες, που διήρκησε μέχρι το 1980. Από το 1980 και μετά, άρχισε πλέον μια νομισματική, ενεργειακή και στο τέλος χρηματοπιστωτική πτώση, που κύριο λόγο είχε κρατικές και πολιτικές, που ήταν άσχημες, σε ότι αφορά την απασχόληση και το συντονισμό της ζήτησης. Πλέον το κράτος, έπαιρνε το ίδιο σαν πελάτης της καινοτομίας, με αποτέλεσμα να περιορίζονται οι ουσιαστικές, ιδιωτικές επενδύσεις και παράλληλα να έχουν μια φθίνουσα κερδοφορία. Έτσι λοιπόν φτάσαμε στις μέρες μας, όπου τείνουν τα πράγματα στο αδιέξοδο, και επιβάλλεται πλέον, μια νέα αρχή από την «τάξη» πραγμάτων που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Από ότι φαίνεται, αυτό θα συνδεθεί και με κοινωνικές ανακατατάξεις που αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να προβλεφτούν.
