Τα τελευταία χρόνια όντως παρατηρείται, για όλες τις ηλικίες και με διάφορες κλινικές εκδηλώσεις και εικόνες, ότι υπάρχει μια κάθετη αύξηση των αυτοάνοσων νοσημάτων.

Ψυχολογικές έρευνες με φυσιολογικούς ανθρώπους, οι οποίοι «μπήκαν» στο πείραμα έναντι αμοιβής στην δεκαετία του 1950, κάπου στον Καναδά, υπό την διεύθυνση του ψυχολόγου Ηebb, κατέδειξαν ότι άτομα που υφίστανται μια πλήρη εγκεφαλική απομόνωση αντέχουν το γεγονός, μόνο μια εβδομάδα .

Στις χρόνιες ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές διαπιστώνουμε, σπάνιες φορές, κάποια ξαφνική δραστηριότητα ορισμένων περιοχών του εγκεφάλου, που διαρκεί πολύ λίγο, ενώ, κατά κανόνα, παραμένουν «σιωπηλές».

Ασφαλώς η δυσλεξία δεν είναι μια «επικίνδυνη» εγκεφαλική δυσλειτουργία.

Πολύ τακτικά, από τα παιχνίδια που παίζει η ιατρική συμπτωματολογία είναι και το τρίπτυχο εγκεφαλική δυσλειτουργία μαζί με δυσλειτουργία του θυρεοειδούς και διαταραχή της αναπνοής .

Έχουμε αντιμετωπίσει αρκετές φορές, ιδίως σε αποφρακτικά πνευμονικά νοσήματα εδώ στη Βιονευρολογική, διαταραχή της συνείδησης μέχρι και συγκοπή, ύστερα από έντονο παροξυσμικό βήχα .

Αρχη