Στην συζήτηση των τελευταίων ημερών σχετικά με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τέθηκε μεταξύ άλλων και ένα ιδιαίτερα σοβαρό θέμα. Πρέπει η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας να είναι υποχρεωτική για όλους τους μαθητές και στην βάση ποιας διδακτικής προσέγγισης; Ανεξάρτητα με τις επικοινωνιακές κορώνες των μεν και των δε, ένα είναι σίγουρο. Η υπάρχουσα κατάσταση είναι προβληματική. Με την διδασκαλία των αρχαίων, όπως δομείται σήμερα, οι πολίτες τελειώνοντας το λύκειο, αφενός δεν γνωρίζουν αρχαία, αφετέρου έχουν ιδιαίτερα συγκεχυμένη εικόνα για τον αρχαίο πολιτισμό και τις αξίες του.
Ενδεχομένως να είχε νόημα στο πλαίσιο αυτό μια διδακτική των αρχαίων η οποία θα βασίζεται λιγότερο στην γραμματική και συντακτική ανάλυση κατακερματισμένων κειμένων και περισσότερο στην διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, δηλαδή του λογοτεχνικού και φιλοσοφικού πλούτου των αρχαίων συγγραφέων. Σε κάθε περίπτωση η συζήτηση αυτή οφείλει να διεξαχθεί με όρους νηφαλιότητας και με επιστημονικά και όχι πολιτικά επιχειρήματα.
