Αρκετοί οικονομολόγοι, δανείζονται για την ερμηνεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς, μια σειρά από μοντέλα της ψυχιατρικής θεωρίας, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την έννοια της «ευχαρίστησης» και το κατά πόσο η αναζήτησή της επηρεάζει προσωπικές επιλογές. Με άλλα λόγια, μία οικονομική επιλογή μπορεί να βασίζεται σε μία εγκεφαλική λειτουργία, από την οποία εισπράττουμε ευχαρίστηση.
Εντούτοις, η έννοια της ευχαρίστησης, ως ιδιαίτερα γενική, επιμερίζεται στην «άμεση», σε εκείνη δηλαδή που απολαμβάνει κάποιος παρακολουθώντας, λόγου χάρη, ένα ανάλαφρο τηλεοπτικό πρόγραμμα και στην «εκλεπτυσμένη απόλαυση», η οποία επέρχεται μετά από την κοπιώδη προσπάθεια ενασχόλησης με ένα σύνθετο αντικείμενο. Παραδείγματος χάριν, την απόλαυση που αντλεί ο αναγνώστης από την ολοκλήρωση της ανάγνωσης ενός συγγράμματος. Επί των οικονομικών, θα μπορούσαμε να αντιπαραβάλουμε μια αυθόρμητη καταναλωτική συμπεριφορά, με μία συντονισμένη προσπάθεια αποταμίευσης, για την επίτευξη ενός στόχου.
Παρόλο που στην γενικότερη θεωρία αυτές οι δύο τάσεις τείνουν να εμφανίζονται ως αντιθετικές, κατά την δική μας εκτίμηση είναι απόλυτα συμπληρωματικές και ενδεχομένως να μην μπορούν να υπάρχουν, εάν δεν συνυπάρχουν.
