ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΖΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗΣ.
Άσχετα από τις ψυχολογικές ή πολιτικές πεποιθήσεις του καθενός, βλέπουμε ότι η μέχρι τώρα ιστορία της εξέλιξης της συσσώρευσης κεφαλαίου ή και πόρων καθορίζονταν πάντοτε όποτε υπήρχε μια διαταραχή από διαφόρους μηχανισμούς του συστήματος, οι οποίοι κατά κανόνα βασίζονταν σε μειώσεις των μισθών για αύξηση και της κερδοφορίας, ενώ παράλληλα προωθούνταν μια έντονη δραστηριότητα από την μεριά των εφευρέσεων και της καινοτομίας, προκειμένου να δημιουργηθεί καινούργιο ανοδικό κύμα ανάπτυξης.
Με αυτόν τον τρόπο, η μέχρι τώρα διαδικασία, από την εποχή του 1929 που είχαμε το μεγάλο κραχ, μέχρι σήμερα, αποτελούσε το ακρογωνιαίο λίθο σε ότι αφορά την ανάπτυξη και το ξεπέρασμα των καπιταλιστικών διαταραχών.
Φαίνεται ότι πλησιάζουμε σε μια εποχή, που και τα δυο αρχίζουν να γνωρίζουν μια κάμψη.
Ούτε πλέον υπάρχουν περιθώρια περιορισμού των απολαβών, αλλά παράλληλα και ότι αφορά τις καινοτομίες, βλέπουμε μια ουσιαστική υποχώρηση σε κάθε τομέα, η οποία είναι κατάλληλη στην ζωή μας, έτσι ώστε να φτάνουμε σε ύψιστα ποσοστά ανεργίας.
