Πολλοί αναλυτές ερμηνεύουν την ανθρώπινη συμπεριφορά ως έναν διαρκή αντικατοπτρισμό ανάμεσα στα «θέλω» και στα «πρέπει». Μάλιστα, η επιστήμη της ψυχολογίας τεκμηριώνει ότι τα «θέλω» και τα «πρέπει» δεν είναι τίποτα άλλο παρά «κώδικες», τους οποίους μεταδίδει το ίδιο το κοινωνικό σύνολο στα άτομα. Μαθαίνουμε λόγου χάρη να θέλουμε υλικά αγαθά γιατί αυτά τα ερεθίσματα λαμβάνουμε από το σύστημα της αγοράς. Μαθαίνουμε να ντρεπόμαστε με το γυμνό, γιατί οι κοινωνικοί κώδικες μας επιβάλλουν αντίστοιχα «πρέπει».
Αναρωτιέται εντούτοις κανείς, μέσα σε αυτό το ερμηνευτικό πλαίσιο, αν τελικά ο ανθρώπινος χαρακτήρας είναι μία κοινωνική κατασκευή ή αν υπάρχει και κάπου το ατομικό ή τέλος πάντων το έμφυτο στοιχείο. Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Ακόμα και αν υποθέσει κανείς ότι εκτός από νόρμες ο άνθρωπος είναι και ένστικτα, ή έμφυτα χαρακτηριστικά, δεν είναι απόλυτα μετρήσιμο σε ποιο βαθμό αυτά χαρακτηρίζουν τον χαρακτήρα του. Με άλλα λόγια, η ίδια η επιστήμη δεν είναι ακόμη απόλυτα έτοιμη να απαντήσει εάν ο άνθρωπος γεννιέται ή γίνεται…
