ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΟΥΔΑΪΚΗ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΒΛΑΔΙΒΟΣΤΟΚ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΥΗΔΙΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, Η ΟΠΟΙΑ ΚΛΟΝΙΖΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ ΚΥΡΙΩΣ «ΑΝΕΡΓΩΝ» ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ.
Ιστορικά έχουμε την εικόνα μιας Ευρώπης που αποτελεί ένα μείγμα επεκτατισμού, αποικιοκρατίας αλλά ταυτόχρονα δημοκρατίας, ισότητας και απελευθέρωσης.
Βέβαια, αυτή η κατάσταση έχει προκαλέσει ένα «τεράστιο» μπέρδεμα για ανθρώπους που δεν μπορούν, δεν θέλουν ή δεν έχουν και ακόμη τη δυνατότητα να ταξινομήσουν τα πράγματα έτσι όπως φαίνεται.
Γεγονός πάντως είναι ένα· ότι η σημερινή τεχνοκρατική ηγεσία των Βρυξελλών, υποκινούμενη από το Γερμανικό «τίγρη» του σύγχρονου τεχνολογικού διαλογισμού, πρέπει να βρει μια λύση, ιδιαίτερα στο θέμα αυτών των ανέργων.
Η λύση, από ότι φαίνεται και όπως σηματοδοτείται από τις πολλές κυβερνήσεις και γενικά από το Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, είναι περισσότερη εξιδανικευμένη δουλειά για πολύ λιγότερα λεφτά, λιγότερες απαιτήσεις και μια γενικευμένη στέρηση που είναι ζήτημα αν ωφελήσει έστω και κάποιους λίγους.
Ακόμα και αυτό αν γίνει, θα έρθει ο κάθε ένας υπερεξιδανικευμένος «νεοεργάτης» σε σύγκριση με το ίδιο του τον εαυτό, αναρωτώμενος εάν αυτό που κάνει και αυτό που αποδίδει, αξίζει για αυτή του την ύπαρξη και κατά πόσο βοηθάει.
