Στην εποχή της πληροφορίας, είναι σαφές ότι η κοινωνική πραγματικότητα αφενός βιώνεται, αφετέρου κατασκευάζεται. Σε αυτή την διαδικασία κατασκευής, βασικός παράγοντας δεν είναι άλλος από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία διαμορφώνουν την συλλογική συνείδηση, όπως την διαμόρφωνε άλλοτε η θρησκεία, ή για κάποιους η ιδεολογία. Προφανώς τα ΜΜΕ δεν αποτελούν κάποιον αξιολογικά ουδέτερο αναμεταδότη της «αντικειμενικής είδησης», αλλά διαμορφώνουν κοινωνικές και ψυχολογικές στάσεις, εθίζουν, με τον ίδιο τρόπο, όπως η διαδικασίες εξαρτημένης μάθησης, σε εικόνες, μηνύματα, lifestyle, πεποιθήσεις.
Στο πλαίσιο αυτό τα ΜΜΕ, αποτελούν εργαλεία κοινωνικής μηχανικής, ενδεχομένως και χειραγώγησης. Η προβολή της οικονομικής κρίσης αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα των προαναφερθέντων. Ο «μιντιακός πανικός» που διαχέεται κάθε τόσο είναι ενδεικτικός. Κι αν στην πολιτική αποτελούν εργαλεία του «δόγματος του σοκ», στην κοινωνική ζωή αποτελούν αντίστοιχα μηχανισμούς αλλοτρίωσης και αποκοίμισης, όπως άλλωστε περιγράφει με γλαφυρότητα και το σύνθημα που όλοι κάπου έχουμε συναντήσει σίγουρα. «Έγχρωμη ΤV ασπρόμαυρη ζωή»…
