ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΟΙ ΔΥΟ ΈΝΝΟΙΕΣ ΉΤΑΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΣΗΜΕΣ, ΔΗΛΑΔΗ Η ΈΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ.

Τα νέα μέσα παραγωγής έχουν αλλάξει έντονα και τον «εαυτό» τους και την κοινωνία, καθώς επίσης μεθόδους εργασίας και διανομής πλούτου, και θέλουν πια νέα κοινωνικά μοντέλα διοίκησης.

Σε αντίθεση με την χρόνια συσσώρευση πλούτου που υπήρχε μέχρι τώρα, δεν υπάρχει πλέον ορατός εχθρός για την ύπαρξη τους· απλούστατα αυτή η δυνατότητα που έχουν, έχει φτάσει, σε ότι αφορά την παραγωγικότητα, τα όρια της.

Ιδιαίτερα στις περιπτώσεις της οικολογίας, του περιβάλλοντος και της πνευματικής ιδιοκτησίας, ιδιαίτερα στον μεταβιομηχανικό και ψηφιακό τομέα, τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά.

Το θέμα της ιδιοκτησίας αυτών εδώ των πραγμάτων έχει τεθεί κάτω από ένα μεγάλο ερωτηματικό, και πλέον κανείς δεν ξέρει πώς θα το χειριστεί και πώς θα το τακτοποιήσει.

Βεβαίως σε αυτή τη κατηγορία υπάρχει μια σύγκρουση με όλα τα είδη των προϊόντων, πνευματικών και υλικών, που συμπίπτουν σε αυτές τις κατηγορίες.

Ακόμη εξαιρείται η θάλασσα και ο αέρας, αλλά φαίνεται ότι στο γενικό πλαίσιο προστίθενται όλες οι τεχνολογικές εξελίξεις και οι κατακτήσεις της ψηφιακής τεχνολογίας.

Η ψηφιακή τεχνολογία, πλέον, είναι χωρίς ουσιαστικό «απόλυτο» ιδιοκτήτη και αποτελεί αντικείμενο διεκδίκησης πολλών.

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.

Αρχη