ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΚΛΑΣΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΤΑΞΗ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΜΕ ΤΑΣΕΙΣ ΝΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΘΕΙ.
Η συνεχής άνοδος των μέσω παραγωγής κα της προοδευτικής εκπαίδευσης στα πανεπιστήμια όλου του πλανήτη έφερε μια υπερπαραγωγή, πολύ «υψηλά», εκπαιδευμένων εργατικών δυνάμεων. Πρόκειται για νέους ανθρώπους, με πολλά πτυχία, πολλές γνώσεις και ταυτόχρονα τη δυνατότητα πολυγλωσσικής επικοινωνίας και μετακίνησης σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη, προκειμένου να εξασκήσουν αυτά που έμαθαν.
Ταυτόχρονα όμως βλέπουμε ότι ακριβώς για αυτό το λόγο δεν δημιουργήθηκαν, δεν μπόρεσαν να δημιουργηθούν ή δεν είναι δυνατόν να δημιουργηθούν οι ανάλογες προϋποθέσεις και καταστάσεις, προκειμένου να καλυφθούν αυτά τα άτομα εργασιακά.
Οι διαμαρτυρίες, όπως φάνηκε και στις διάφορες συγκεντρώσεις στις Ευρωπαϊκές πλατείες, δεν είναι πλέον διεκδικητικές, αλλά είναι περισσότερο «διπλωματικές» προκειμένου σε είδος κάποιας, ας το πούμε, «ελεημοσύνης» της εύρεσης μιας εργασίας με ελάχιστο μισθό από μια οικονομία και μια κυβερνητική πολιτική που η ίδια παραπαίει και δεν μπορεί να «διαχειριστεί» τον εαυτό της.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι σε αναζήτηση ενός μαγικού φορέα που θα παίξει τον ηγέτη για να λύσει αυτό το πρόβλημα.
Ιστορικά είμαστε υποχρεωμένοι να μην εκφράσουμε καμία γνώμη, παρά να παρακολουθούμε το γεγονός μέχρι να φτάσει στο τελικό του αποτέλεσμα.
